bıçak
keskin
ayrılık
acı
bir vapur düdüğü
deniz
asit ve karbon
kokuyor hava
sarmaşık soluyor
yokuş azgın
ve kıvrımlar
otoyol tren yolu
ağlıyorum.
hayır,
koltuklarım ve göğsüm
esinçle
kitaplar
soluğumuz
dudaklarımız
birlikte
ötüyor
kanarya
bir vapur
kalkıyor
ay
ayakta
türkü hüzün tütün
mutluluk gene de!
diz çökük
duvarlar
esrik
duvarlar
istanbullar sallanıyorlar
kalıyor
orada
o
da
bıçak
keskin
ayrılık
acı
öpüşüp de!
İzmir, 1986
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder