NASILSINIZ?

40 

bir çocuğun konuşmasıdır:

ben bir çocuğum
orada da çocuklar var
orada, bağdat’ta, basra’da, ırak’ta

ben bir çocuğum
dünyanın bir yerinde.
benim bir kalbim var,
bütün çocukların kalbi var.
ama bağdatlı, basralı, ıraklı çocukların
kalplerinde yangın var
sürgün var, ölüm var, katliam var…

ben bir çocuğum bursa’da
ve benim de kalbimde
bağdatlı çocuğun yaşadığı acılar var…

***

işte, bu yüzden, ben buradayım, bu meydandayım
bu yüzden diyorum ki…
“kimi hindu, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ!”
ey amerika! ey ingiltere! ey israil!

soruyorum size:
füzeleriniz kimin başına indi? –elbet çocukların!
uçaklarınız kimi bombaladı? – elbet çocukları!
tanklarınızın altında kim kaldı? –elbet çocuklar!
dipçikleriniz kimin kalbinde? – elbet çocukların!
anasız-babasız kalanlar kimler? –elbet çocuklar!
kolu ve bacağı uçmuş? –çocuklar, elbet çocuklar!..

yani bizim, biz çocukların, bursalı, basralı, bağdatlı
yani bizim, biz çocukların, bütün dünyalı…

bu yüzden diyorum ki…
ben buradayım ve bağırıyorum:
ey amerika! ey ingiltere! ey israil
ve onların kanlı ortakları…

çocukların âhı
kıracak bir gün saltanatınızı!..

Likâ Edebiyat, S. 40 (1 Haziran 2003), s. 1.