yetişemiyordunuz
işte.
kendinizi
anlatmak sanki çok gerekliymişçesine,
kendinizi
anlatmaya çabalıyorsunuz.
yetişemiyordunuz
işte.
her
şeyde ve kendinizi anlatmakta
ve
sıyrılamayınca da…
bana
tanım olabilecek bir roman,
bir
şarkı, bir şiir… yok mu?
ama
eksik kalacaktı anlatılmışlığınız yine de.
ve
burada doyumsuz bir siz vardınız.
umutsuzluğunuzu
yenecek,
umutsuzluğunuza
umar bulacaktınız:
ah!
ah! ah! karıncalar.
mevsimi
değil.
üşürsünüz.
yıkanır
kuytulara saklanmışlığınız,
üşür
ısınmışlığınız.
böyle
kaldı işte sizdeki
bu
sürgit mutsuzluk.
al
sana, bir resim.
bu
resimde sen varsın.
elma’sın.
kendi
elimle çizdim.
mavi
bir sonsuzluk
ve
bu sonsuzluğun göbeğinde sonsuz
bir
sen.
ve
bir kırgınlık arasıra:
siz’leştiniz
arkadaş!
siz’leştiniz
ve size yazmam gereksizdi!
ya
da bir itiraf mektubu ve
bunun
sonundaki şiir:
………………..
iyi bir şey değil ama,
ne yapalım? iyi bir şey
değil, biliyorum
hoşça kal,
suç bu, suç, benim
suçum.
(Sizin İçin Bir Ara Tanım-Çalıntı)
imgeler,
ulu kavramlar, ulu varlıklar, kuşkular,
güvensizlikler,
bağlar yalnız kalmış bireyin idealist,
tinsel
sözedökümleridir;
karmaşık
bir yapıya bürünmüş zincirlerin,
kısıtlamaların
belirtisidir.
ne
ki, tüm bunların içinde
yaşam
üretim biçimi ve onunla birlikte… eee…
evet,
kendi yolunda giderlerdi.
size
bir ozan gerekti.
öyle
bir çağ işte.
başlıyıvermişti
birden bire tepenizde.
beyninizde.
bedeninizde.
elinizde
değildi o çağı önlemek, diyelim ki.
peki.
ya o, dursuz duraksız, bazen ses,
bazen
eylemle, buyruk üstüne buyruk
bağışlayan
size,
çağ
kurucularının dediklerini
yerine
getirme?
sizin
çağınızdı.
yaşadığınız.
dışınız
çelişkisiz, siz çelişkiler yumağı.
anımsar
mısın son yazdığın mektubu elma?
soruyordun.
ünlem
işaretleriyle dolu mektubun.
niçin
böylesin alla’şkına?
çıldırtıyorsun
insanı!
betimlemelersiz
çağın:
ne
gerek var ki betimlemelere,
çıplaklık
betimlense
gene
çıplaklık çıkmaz mı görüntüye?
sizin
kuramınızdı bu da.
oynardık
biz
çifte
telli
oynardık.
çoktuk
biz
çocuktuk.
dünya
bizim, yer bizim, gök bizimdi.
evler
kurar, evlenirdik,
çocuklarımız
olurdu bizim.
çok
çocuktuk
biz.
öldürdüler
bizi.
ÖLÜ DİRİ/blogKİTAP'ın tamamını okumak için tıklayınız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder