bak, üşümüyor gözlerim, yeni güne doğan-sen katıldın, güç kattın.
aşkolsun, yanı başıma gelene diye
çoğaltabilirsen sesini- çocuklar çok sevdi seni.
tümcelerin ama’lı, ne ki’li, oysa’lı yabanıllıkları taşımayacak bundan
böyle kendine karşı.
bu uçarılık, bu gönenç senin, sevgilim, dümdüz öpeceksin sevgilini!
bak, üşümüyorum ben de!
de! de ki, dölümüzü seviyoruz ve merhaba! hep!
İzmir, 1986
Korku Islığı'ndan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder