çiçekleri
suluyor musunuz can suyuyla çiçekleri?
ter
sularıyla hani, sırılsıklam boşalan...
suluyorsunuz
çiçekleri, acı ve dirilik çiçeklerini...
biz de,
suluyoruz ya, nasıl?
girip
gittiğimiz toprağa kök saldık da, büyüyor, büyüyoruz.
toprağın öz
suyu da katılıyor kol ve kanatlarımıza.
el birlik,
çınlatıp duruyoruz âlem içre çığlık çığlık mırıldanmalarımızı.
mavi
türküler serenadı...
hüzün
havalarında oynuyoruz...
tıp tıp atan
bir tını ve coşkunluk zamanları...
amansız
gelişen ritm, armoni...
tutup başımızı
hırsla...
aykırı, yani
tezat oluşturarak defolulara...
ve
koşarken, hızla soluyarak...
kovalar,
hortumlar, arklar ve kanallara katarak ruhumuzun iniltilerini...
çiçekleri
suluyoruz biz, inatla, biteviye tuz akıtıp durarak...
can suyuyla
ama, canla ve suyuyla...
ya siz?
çiçekleri
suluyorsanız, iyi?!.
Likâ Edebiyat, S. 16 (1 Temmuz 1999), s. 1.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder