uçurumdu aşağısı, cuuuup!
canımız çekti, atladık.
yaşlı bir çınar gölgesi koruyordu oturduğumuz dalgayı,
a!
“niçin, dedim, niçin sevişmiyoruz çılgınca” elma’ya.
“dalganın üstünden de atlayınca, aşağıya!”
pek zaman geçmedi. yardımcı oldu dalga da.
“duydum! duydum!” diye bağırmasın mı biraz sonra
sait faik, gönençli bir kahkahayla…
İstanbul, 1986
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder