hangi kentteydik biz hangimizdi ölgün bakışlı
hangi çığlık pır pır eder kanatlarından kuşların
hangi kuşlar yoktu kitap okurlardı durmadan
hangileri aşk yazardı uçarı yüreklerinden
alnıma çizdim de bir yanık parmak izini
atıverdim yer boyu toprak yoktu orada
dudakların öptü yeşil gözlerin ne büyüktü
hangi kent yıkıldı toprak çıktı ortaya
kentler yıkıldı artık toprak kokuya döndü
elinin sıcaklığı sarıp sarmalar öykümü
yeryüzümü aldın ya kement oldu saçların
bir gülde gülmüştün ilkbahara dönmüştün
hangi tren garında hangi garajda anlat bana
hangi sesleri bekledik kötüydü hangi şiir
İzmir, 1985
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder