20
deprem
şiiri!
sallantıdadır
hayat, evet, anlayın artık, her an, her an...
ne
sallantılar annesidir hayat, anlayan için, derin...
kalır mı
ayakta bir iz, övünülen uygarlık beşiklerinden?
taş üstündeki
taş nerede? birbirine bağlanmış demirlerden ağlarınız? iç içe geçirilmiş
malzemelerinizin âkıbeti nedir, söyleyin hele?
övünülen güç
ve kuvvet, makine, bilim, teknik... neye yarar bunlar?
çünkü ilk
adımınız kirliydi...
çünkü adınız
kirliydi...
çünkü kirli
çamaşırlarınızı seriyordunuz orta yere, durmaksızın, arsızca...
çünkü yoktu
güzellikler ülkesine dair bir kaygınız:
aşk! hak!
özlem! anış! korku! öte!
işte,
geliverdi ansızın şiirin depremi.
ve böylece
geliverince şiirin depremi, neye yarar, neye yarar boşa çekilmiş küreklerin
yelkeni?
haşat etti
sizle birlikte anılan her şeyi, şiirin depremi...
Likâ
Edebiyat, S. 20 (15 Kasım 1999), s. 1.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder