YÖNLENDİRİ

arkası arkasına ölen, öldürülen yaşamaların zamanı, çağı.

bir yaşam doğmuyor bile ötekisi öldüğünde.

cansıkıcı bir giriş bu. umutlu-umutsuz sıfatlarından

biriyle tartılınca da ‘umutsuz’ geçiyor başa. doğru.

ne ki, diyoruz ya, tehditler bol. elinde değil tedirgin

olmaması insanın. doğal, salt tedirginlik de yetmiyor.

tetikliği gerektiriyor bu.

kendi adıma, tetikliğim, duyarlık ve bunu kullanmak oluyor.

eğer gerçekten ‘bu sarsıntı çağında

duyarlıkla yaşamak’ cesaret işiyse, cesaretliyim

ve ‘karşı’yım.

dayanaklarımız sürgit yıkılıyor. yıkıyorlar.

bunların karşısında ‘geri çekilmek’ ise, herhalde

‘geleceği bugünden yaratmak’ gibi, ya da

‘bugünün tanığı olmak’ biçimindeki

düşünen-insan aşkınlığıyla uyuşmayacaktır.

bu yazılar böyle bir düşüncenin ürünü ve yazarını

‘biçimler’ ilgilendirmiyor.

Cevat Akkanat

İzmir, 1987

Bu metnin de içinde olduğu Issızlık Marşı kitabının diğer yazılarını okumak için tıklayınız.