AY- (I/A)KLA-(N)MA

önce yıkılmış kalmıştım bunu okuyunca, ardından,
düşündüm, olmuyor değil, demek ki, aptalca değildi
ağlamalar, tamam, öyle yazıyordu, sevindim:

“-cık” dık biz, küçücük, sevimli.

işlerine geliyordu şeflerimizin, ağlamamız ve bizi ağlatırlardı.
hani, güçsüz değildik gerçi. küçücüktük ama, güçlüydük de.

ağladık, evet, ağladık, elbirlik soy sop.

peki, size ne bundan ve ak yüzümüze alık alık bakıyorsunuz?
ağlayalım istiyorsunuz değil mi daha, kih?!

İzmir, 1986

Bu metnin de içinde olduğu Issızlık Marşı kitabının diğer yazılarını okumak için tıklayınız.