1 Haziran 2020 Pazartesi

SAĞ KALDIK

bir başlangıcın bitişini boğazlıyordu zaman
umulmadık yaralardı sözcüklerin etleşmesi

saçlarım bir hüznün son damla gözyaşını akıtıyordu
istanbullar kadardı istanbullarda çocuklar hep ağlardı

vapurların sessiz ağzı alnımızda çınlardı alnımız açıktı
işte diyorduk hayatımıza kastediliyor illegal bağırıyorduk

ey onurun öteki adı ağır ve aksak günlerden geçip geldik
ey sevgili ey sevgili sevgili öldürülemedik sağ kaldık

İstanbul, 1986

Bu metnin de içinde olduğu Issızlık Marşı kitabının diğer yazılarını okumak için tıklayınız.

Hiç yorum yok: