umulmadık yaralardı sözcüklerin etleşmesi
saçlarım bir hüznün son damla gözyaşını akıtıyordu
istanbullar kadardı istanbullarda çocuklar hep ağlardı
vapurların sessiz ağzı alnımızda çınlardı alnımız açıktı
işte diyorduk hayatımıza kastediliyor illegal bağırıyorduk
ey onurun öteki adı ağır ve aksak günlerden geçip geldik
ey sevgili ey sevgili sevgili öldürülemedik sağ kaldık
İstanbul, 1986
Bu metnin de içinde olduğu Issızlık Marşı kitabının diğer yazılarını okumak için tıklayınız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder