Uçları, uçurumları mekân edinen, oralarda cirit atıp tutan şairleri arar
dururum. Kazara rastladığım olur.
Bazı dergiler şairlerin bu tür hamlelerine özellikle fırsat verirler. Yahut
öyle bir zan, hüsn-i zan oluştururlar okurda. Aksi şahsen ispat edilinceye
kadar en azından.
Natama ve şairleri bu bağlamların neresinde? Şöyle diyelim, belki daha
doğrusunu söylemiş oluruz: Natama’da, talepkâr olduğumuz şiire delalet var mı?
Sözü şiirle bağlayalım:
Güven Turan’ın “Bozuk Sone”sinin ilk iki dizesi:
“Bu rüzgâr durursa bir gün
Umuda açtığın yelken de durur” (s. 9)
Devamında ne var diye meraklananlar olabilir. Ama bana bu ikisi yeter, diye
cevap vereceğim.
Melih Özel Ubıh’ın “Gezer Dolaşırım Bilmem Nerdeyim” adlı metninde de
şiirin koklandığı dizeler var. Mesela, ilk dize, Tanrı vergisi dedikleri: “bize
ne kalır sorusunu tuttuk sana uzattık” (s. 13)
Necmi Zekâ’nın dört kısa manzum metni var dergide. İlk metnin
dışındakilerde mim koyup tik attığım dizeler var. “Sabah Çevirme-Akşam
Çevirme”de mesela: “kellelerimiz için konan ödülü
bize verecekler –kimseye değil” (s. 34)
“Hasılattan Sıfır Pay”dan: “sordum kitapçıya –ömr-i hazin belgeleri ne
tarafta
güldü sakalıma” (s. 35)
Enis Akın’ın “Bu Odaya Bir Enis Gerek” adlı metninde şurayı çizdim: “Rica
etsem şu kadehimi tutar mısınız biraz ben
Bir eşyaların yerini değiştirme mutluluğunda
Batan gemimden bağıracağım//
‘Onsuza kadar mutlu yaşadılar’ diye yazsın bizimkisi” (s. 51)
Coşkun Tugay Göksu’nun “Kısa Sürklase” adlı şiirinden de aktaracağım yerler
var, lafı karartıp dikkat çektirdiği için hedefe yerleştirdiklerine:
“d vitamini eksik marquez romanlarında
oturup toprak yemiştim çiçekler dikmiştim
ko gitsindi ko saçlarıma nermiyle
raat
hazroğul!
dikkağıt!
bizler burada bir cinayete tanık oluyoruz
bizler burada küçük oğlumuza kanser
babamıza cennet ısmarlıyoruz
sizin dikkatsizliğinizin bedelini bizler
burada yaşayarak ödüyoruz” (s. 99)
Bu yazı ilk kez şu adreste yayımlanmıştır; tıklayınız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder