Cahit Çollak'ın Emirhan'dan ayrıldığı o günü Bursa'da bir devrin kapandığı gün olarak görüyorum. Sonraki 3 yılı (vefatına kadar) geçirdiği mekânın kitaba ve yayıncılığa uygun bir mekan olmadığı ortadaydı. Dolayısıyla, Emirhan'dan ayrılışı sadece bir devrin sonu değil, bir yenilginin başlangıcı olarak görüyorum. Yenilgi Cahit Çollak'ın yenilgisi değil. Onun elverdiği kişilerin, Emirhan'daki kültürel ortama sahip çıkmamalarının yenilgisi...
Bu arada, bu fotoğrafları çektiğim gün, her akşamüstü olduğu gibi, Emirhanı'na uğramıştım. Baktım, Cahit Abi dükkanı kapattı, komşularıyla helalleşti, vedalaştı. Dertlendim, hüzünlendim. Aklımdan o kederli ânı fotoğraflamak geçti. Doğrusu ilk kez kendi dışımdaki insanların bilgisi oluyor bu andan...
Bu yazım ilk kez şu linkte yayımlanmıştı:
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10154891449004512&id=694789511
Ayrıca şu link de ilginçtir:
http://www.dunyabizim.com/soylesi/267/cahit-collakla-mulakat
1 yorum:
Kitaba Kapısını kapatanların, kapalı olan kapılarından rahmet nasıl girsin? Rahmetli Cahit kardeşimizin rahmet Kapısının kapanmasına bigane Olanlar düşünsün!
Yorum Gönder