NASILSINIZ?

2

Teneke çalıyoruz, evet!

Daralan alanlarda oynamanın katmerli zorluğunu yaşıyor, korkuya çoğalan bir bozkır kışının içinde debelenip duruyoruz.

Gönlümüz kanıyor, kanasın bakalım!

Ama ıslığımız, sinikliği kovalayan, korku gününe inat, sert ve yumuşak, sessiz ve çağlayan, gizsiz ve derinden, ıslığımız...

Fışkırmıyor mu, ama ne fışkırma, bütün bir beden, ruhla birlikte?

Dedik ya, çocukluğumuz ve rüyalarımız var, çılgınlığımız, sınırsızlığımız...

Bu noktada, iyiyiz, sıhhatliyiz.

Pır pır esen yüreklerin serüveniyiz.

Zorba, sırıtkan, ablak, alaycı  suratlara rağmen, işte buradayız.

Uzun bir koşu. Çılgınca. Çoğalan.

Adıyla O’nun...

Likâ Edebiyat, S. 2 (1 Mayıs 1998), s. 1.